دکترز بست، ویتامین C، حاوی Quali-C، 1000 میلی گرم، 120 کپسول گیاهی

ویتامین C یک ترکیب کلیدی در "شبکه آنتی اکسیدانی" بدن است، زنجیره ای از آنتی اکسیدان های هم افزایی، غیرقابل تفکیک، و به خوبی مطالعه شده که شامل گلوتاتیون (GSH) و ویتامین E می شود. هنگامی که ویتامین E از عملکرد آنتی اکسیدانی خود در خنثی سازی رادیکال های آزاد استفاده می کند، این عملکرد آنتی اکسیدانی را نیز از دست می دهد. ویتامین C می تواند این وضعیت را تغییر دهد. می تواند ویتامین E را به شکل اصلی خود بازگرداند و تصور می شود که گلوتاتیون را نیز در بدن "ذخیره" می کند. نکته مهم این است که وقتی آسکوربات یک الکترون اهدا می کند و خود اکسید می شود یا "مصرف می شود"، رادیکال آسکوربات نسبتاً بی ضرر است. در یک مطالعه دوسوکور و کنترل شده با دارونما که در آن GSH خون در افراد سالم در چندین مرحله اندازه گیری شد، 500 میلی گرم ویتامین C که روزانه به مدت 2 هفته مصرف شد، به طور قابل توجهی سطح گلوتاتیون اریتروسیت (گلبول قرمز) را افزایش داد. محققان به این نتیجه رسیدند که مکمل ویتامین C در این سطح می تواند برای ظرفیت آنتی اکسیدانی کلی خون مفید باشد. در مطالعه دیگری با طراحی مشابه، 1000 میلی گرم ویتامین C که روزانه به مدت 4 هفته مصرف شد، محتوای ویتامین E و گلوتاتیون را در غشای سلولی اریتروسیت در مقایسه با دارونما تقویت کرد. بالاترین غلظت ویتامین C در بدن در سیستم عصبی مرکزی (در نورون های مغز و نخاع) و غدد فوق کلیوی یافت می شود. اگرچه وجود آسکوربات در نورون ها تا حدی با فعالیت آنزیمی تعدیل کننده عصبی آن توضیح داده می شود، اما غلظت بالای آن نشان می دهد که ویتامین C به شدت توسط نورون ها حفظ می شود تا به میزان بالاتر متابولیسم اکسیداتیو که توسط مغز تجربه می شود، رسیدگی کند. این امر منجر به این نتیجه شده است که در شرایط عادی، ویتامین C به حفظ یکپارچگی نورون ها (و بنابراین مغز) کمک می کند، عمدتاً از طریق خنثی سازی رادیکال های آزاد گونه های فعال اکسیژن (ROS). تصور می شود که سطوح پایین ویتامین C خون و تجمع ROS حاصل، مضر است - به ویژه برای جمعیت های مسن.